Voor veel westerse mensen bestaat het religieuze leven uit kreten als “Jééésus” of “Kraist”, en meer recent : ‘Oh, my God!’

Zo’n smeekbede klinkt even plastic als de Amerikaanse film-wereld waaruit de kreet afkomstig is. Of als de kak-meisjes die dit de films imiterend veelvuldig uitroepen.

Maar voor Jezus is deze plastic  wereld geen ‘no-go-area’. Zijn Golgotha kan een afgefikte container zijn, zijn beeltenis een kitscherig Pools souvenir. Het doet aan zijn betrokkenheid niets af.