Lopen ervaar ik als een bijzondere sensatie: je beweegt door een landschap, de grond schuift onder je voeten door. In een bos bijvoorbeeld, tussen bomen die hun leven lang gebonden zijn aan één plek.
De menselijke beweging is twee dimentionaal, mensen blijven in wezen plattevlakkers (alleen vogels bewegen zich van nature 3D). Maar er speelt nog een factor mee: tijd. Al lopend verschuift immers de tijd, ook al realiseren we ons dat nauwelijks. Dus toch een 3D-gebeurtenis.
Het is boeiend om te zien hoe zich de tijd tekent in groeisels van de natuur: de randen in een schelp vertellen van groei èn tijd, de ribbels van sommige zwammen doen dat al net zo. Ook de ringen in de doorsnede van een boomstam. Ze getuigen van de leeftijd van de boom, zijn vette en magere jaren. Aan de hand van die ringen kan je terugrekenen in de tijd: hij stond er voor ik geboren werd, en deze rand ontstond in het begin van W.O.II......enzovoort.
Formaat: 105/57/40 cm
Materiaal: hout, stof, leer
Lopend bewegen is een inspiratiemoment geweest voor diverse kunstenaars. Twee beroemde voorbeelden zijn ‘Johannes de Doper’ van Rodin en ‘Voortschrijdende man’ van Jacometti. Rodin combineert het lopen van zijn figuur met een dynamische armbeweging, bij Jacometti spelen de armen nauwelijks een rol, maar het schuine bovenlichaam vergroot de op vooruitgang gerichte beweging. In beide gevallen blijft het suggestie van beweging want ze blijven ten eeuwige dage stilstaan.
In mijn werk heb ik dezelfde solide spreidstand van de benen gekozen die tegelijkertijd ook de vaart verbeelden. De schoenen zijn mijn schoenen geweest, de zolen waren versleten door het vele lopen. Ze komen dus uit een dynamische werkelijkheid.
Maar in plaats van een romp is daar een stuk boomstam waarvan de gladgeschuurde bovenkant de jaarringen vertonen. Een vreemde sensatie: boom die niet lopen kan, mens die geen jaarringen heeft, in één versmolten.
In die vervreemding zit voor mij de kracht van dit kunstwerk.
November 2002
Terwijl hij verder liep
vormden zich ongemerkt de ringen
