Met dit onderwerp kies ik voor een klassiek thema. In de traditie staat Venus voor vrouwelijke gratie en schoonheid. Zij wordt geboren uit het vrolijke schuim van het warm-golvende water. Het tegendeel is waar in dit schilderij: de vrouw die uit de zee op ons afloopt is een schrale, desolate figuur, eenzaam en kwetsbaar. Door de extreem lage horizon kijken we op tegen een grote en dreigende hemel. De laatste palen van de golfbreker staan als strenge rechters tegenover haar. Zo vormt deze Venus het tegenbeeld van de door de media bejubelde moderne vrouw: altijd mooi en uitdagend, zelfverzekerd en klaar voor een stralende toekomst. Wie achter deze facade durft te kijken ziet wel eens wat anders.
2004
Venus van Domburg
